Daniël Aiss deed met zijn productiebedrijf ALP mee aan het Green Film Making Project in 2013. Voor de NTR produceerde hij een KORT!, de film Stand-by Me. Sindsdien is hij een warm pleitbezorger van green filmmaking. Niet in de laatste plaats omdat dit de efficiëntie ten goede komt. De principes van duurzaam produceren waren hem door zijn commerciële filmbedrijf CompanyFilms al bekend, maar om ze ook toe te passen in de producties van ALP was een openbaring.
Bewust groen werken
‘Gek genoeg was ik thuis al bezig met duurzaamheid. Bewustwording over groen werken is pas tijdens het Green Film Making Project gekomen. Op een gegeven moment wordt duurzaamheid een onderdeel van je bedrijf. Dat net zo belangrijk is als de andere aspecten van het werk. Je wil inhoudelijk iets maken waar je achter staat. En dat geldt dan dus ook voor de manier waarop het gemaakt wordt.’
Nieuwe generatie laat oude waarden los
Daniël ziet dat duurzaam produceren wel degelijk leeft in de Nederlandse filmindustrie. Mensen zijn geïnteresseerd en ze steunen het principe. Toch zijn filmmakers terughoudend: ‘Het is een andere manier van werken en er bestaan veel vooroordelen. Dat green filmmaking alleen maar geld kost bijvoorbeeld. En dat je er veel tijd aan kwijt bent. Wat helemaal niet het geval hoeft te zijn, en dat is iets dat filmmakers zelf moeten ervaren.’ Aiss merkt op dat de filmwereld wat conservatief is: ‘We volgen elkaar, hè? We hebben het vak ooit op een bepaalde manier geleerd, en daar houden we aan vast. Daarom is het goed dat het Green Film Making Project zich met de Europese Studentencompetitie nu richt op de nieuwe generatie. Zij bepalen wat het gezicht gaat worden van de filmindustrie van de toekomst.’
Green filmmaking en CompanyFilms
Met zijn andere bedrijf, CompanyFilms, maakt Aiss films voor commerciële doeleinden. Opvallend genoeg werkten hij en zakenpartner Jelle Leeksma met dit bedrijf al duurzaam voordat ze meededen aan het Green Film Making Project. ‘Dat heeft met efficiëntie en kostenbeheersing te maken. Een commerciële draaidag is duur, dus je beperkt het aantal crewleden op de set en kijkt kritisch naar de hoeveel energie en middelen die je gebruikt.’
Op de vraag waarom deze denkwijze dan niet meegenomen werd in het creatieve bedrijf antwoordt Aiss onomwonden: ‘Luiheid. Misschien ook wel gemakzucht. Je krijg een pot met geld, je maakt een film en that’s it. De cultuur is ook anders. De economische drive is lager. Je hebt daarnaast met vakspecialisten te maken. De cameraman zegt: ik heb die en die assistent nodig, vervolgens hebben andere crewleden ook weer mensen nodig en voor je het weet staat de hele set bomvol. Het is aan de producent om op de rem te stappen en te zeggen: We gaan geen drie dagen draaien, maar zeven, met een derde van de mensen. Het is een andere denk- en werkwijze die nieuwe kansen biedt. Je gaat een heel ander pad bewandelen om tot je film te komen.’
ALP over green filmmaking from greenfilmmaking on Vimeo.
Groene borrel
Voor de film Stand-by Me organiseerde ALP een ‘groene borrel’ waarbij alle Heads of Department waren uitgenodigd. Deze uitnodiging aan alle departementen, om vroeg in het filmproces input te verzamelen, wierp zijn vruchten af. ‘De centrale vraag was: Hoe kunnen we deze film zo groen mogelijk produceren? Hieruit kwamen allerlei goede ideeën voort, van vegetarische catering tot het gebruik van spiegels in plaats van lampen. We hebben stroom gebruikt van een nabijgelegen woonhuis in plaats van dat er een aggregaat stond te draaien, en het mooiste was dat tijdens het hele filmproces niemand hier moeilijk over deed.’
De rol van de overheid en omroepen
Over de toekomst van duurzaam produceren heeft Aiss duidelijke ideeën: ‘Als er een eco manager aangesteld kan worden verwacht ik dat dat een enorme impuls gaat geven aan duurzaam produceren in Nederland. Ook denk ik dat de fondsen en omroepen hierin een leidende rol kunnen spelen. Vooral als die gaan verlangen van filmmakers dat ze groen gaan produceren. Op die manier zorg je ervoor dat green filmmaking in het DNA van de filmindustrie terecht komt. Je hebt een overheid nodig die goede ontwikkelingen stimuleert. Kijk, toen we in 1953 de watersnoodramp hadden meegemaakt was het niet zo dat er een groep burgers opstond om te zeggen ‘Wij gaan een dijk bouwen’. Dat was de overheid. Duurzaamheid is in mijn optiek net zo belangrijk, zo niet belangrijker, als de dijken die ons beschermen tegen de zee. Ook omroepen zijn cruciaal. Zij maken zoveel programma’s en producties, die moeten echt gaan eisen aan de productiebedrijven waar ze mee werken dat zij hun duurzaamheidsplannen laten zien. Dat groen produceren daar niet is doorgedrongen is volgens mij inherent aan het product: vluchtige producties voor een éénmalige uitzending. Heel anders dan de filmwereld. Ook daar zijn er flinke stappen te maken. Alleen je moet er wel voor open staan.’
Lees hier de Who’s Who #9 over Els Rientjes (Sustainability Manager)
Lees hier de Who’s Who #8 over Chai Locher en Wiendelt Hooijer (GFMP)
Lees hier de Who’s Who #7 over Gijs Kerbosch en Lynn Koppen (100% Halal)
Lees hier de Who’s Who #6 over Doreen Boonekamp (Directeur Filmfonds)
Lees hier de Who’s Who #5 over Thekla Reuten (Ambassadeur GFMP)
Lees hier de Who’s Who #4 over Kim van den Heuvel (VAF)
Lees hier de Who’s Who #2 over DoP Marc Redmeijer
Lees hier de Who’s Who #1 over Trent (OAK Motion Pictures)
Over de rubriek Who’s Who
In navolging van onze gelijknamige rubriek op greenfilmmaking.com, die de internationale green filmmaking experts portretteert, richten we de spotlight op de duurzaam-innovatieve voorhoede in de Nederlandse filmwereld.
Green filmmaking is niet alleen meer voorbehouden aan deelnemers van ons project. Op allerlei plekken in de sector wordt verder ontwikkeld, door filmmakers, productiehuizen en audiovisuele vormgevers. Door middel van deze Who’s Who delen we graag kennis en ideeën van de Nederlandse voorlopers, die we met het Green Film Making Project ontmoeten.
Het Green Film Making Project, een initiatief van Strawberry Earth, wil samen met zijn partners en ambassadeur Thekla Reuten filmprofessionals inspireren om de filmindustrie te verduurzamen. We gaan voor een grote impact met een kleine footprint.