door Els Rientjes
Het is half mei 2019 en ik heb een gesprek bij productiebedrijf Blazhoffski met uitvoerend Producent Marjon van Welzen en productieleider Diana van Wegen. Nog 2 weken en dan hebben zij hun eerste draaidag van een grote nieuwe dramaserie. Meer dan 80 draaidagen tussen 1 Juni en eind November. Ambitieus van uitstraling, maar low budget. Aan de muur een serie portretten van de cast. Grotendeels jonge gezichten, met nog een paar open plekjes waar de onderhandelingen nog mee lopen.
Blazhoffski heeft aangegeven duurzaam produceren tot een gewoonte te willen maken, vandaar een gesprek van Green Film Making met het hart van deze productie.
Ik word enthousiast ontvangen en we lopen de opzet van de serie door, waarop ik tips kan meegeven en een advies schrijf waar ze gelijk mee aan de slag kunnen. Ik bied aan om met name met de cateraar in gesprek te gaan, aangezien deze opzet echt vraagt om een creatieve cateraar, voor wie niets te veel werk is en bij wie het duurzaam koken al in de genen zit.
In verschillende telefoongesprekken daarna hoor ik dat de cateraar gevonden is. En toeval bestaat niet, maar zij heeft ook nog eens de juiste locatie om tot hoofdlocatie van de serie te maken. Een huis, op een prachtige landelijke plek, onder de rook van Amsterdam, waar het stel (de hoofdcast) kan huizen. Tevens test men in de eerste weken hoeveel afval de crew op een draaidag maakt. Is het rendabel om afval te scheiden? Marjon heeft het over maximaal een half zakje per draaidag, want de cateraar kookt vanuit huis en neemt ook elke keer de afwas mee. Met zo weinig volume loont het niet om op de set verder te scheiden.
Vooraf heeft productie de crew en cast ingelicht over een zo duurzaam mogelijk gedraaide serie. We treffen het. Dit wordt enthousiast ontvangen. Veel crewleden werken enkel nog digitaal. Een enkeling vindt het toch fijn om een geprinte versie te ontvangen in verband met aantekeningen die zij maken en daar wordt dan ook voor gezorgd. Transport is zoveel mogelijk gecombineerd en veel komen met de fiets.
Van de productie krijg ik terug dat het eerste gesprek hen geholpen heeft om net wat anders voor te bereiden en met behulp van de tips gericht aan de slag te kunnen. En er blijkt heel veel te lukken. Als er weinig geld is, werken we vanzelf al duurzamer. De locaties worden allemaal in- en rond Amsterdam gezocht, zodat verplaatsingen weinig tijd kosten en men zoveel mogelijk op de fiets kan komen.
Op 2 Oktober 2019 kan Green Film Making een ochtend komen kijken en is er tijd voor af en toe een interview met een aantal crewleden. Het is zonnig en af en toe een regenbui. Dus starten we de dag met een prachtige regenboog en zwermen spreeuwen in de lucht die hun vliegjes zoeken. Echt landelijk en geen straf om langs te gaan. Men is al volop aan het draaien. Men is nu over de helft van de productie en is er inmiddels een modus gevonden om zo efficiënt mogelijk te draaien.
We treffen een overenthousiaste geluidsman en cateraar, die er hard aan mee werken om het duurzame draaien tot de laatste draaidag tot een succes te maken. Cateraar Margot heeft in de kringloopwinkel een hele batterij aan ouderwetse kopjes en mokken aangeschaft en wast al het gebruikte servies dagelijks zelf af. Inmiddels heeft iedereen een lievelingsmok en ik herken de kopjes uit de oude servieskast van mijn moeder thuis. Iedereen heeft ook een waterfles gekregen, waar met tape je naam op staat geschreven. En het werkt!!
Margot kookt elke dag vanuit haar eigen keuken en brengt alles met haar kanariegele autootje naar de set. Alles in kratten en er gaat altijd een lege wasmand mee, waar het vuile servies in wordt verzameld. Restjes worden creatief verwerkt tot een nieuwe hap. “Dat maakt mijn werk juist zo leuk”, vertelt Margot. Vandaag draaien we bij haar thuis. Dus is er ook heerlijke koffie. De meeste producten komen vers bij de leveranciers uit haar buurt vandaan. En gelukkig wordt er bij haar huis wel afval gescheiden. In de keuken in het klein en buiten in de grotere geschieden containers. 3 van de 4 draaidagen per week wordt er vegetarisch gekookt. De vierde dag is er vlees of vis. En er is nog niemand geweest die iets gemist heeft.
Luister hier naar het hele interview met Margot:
De geluidsman, Marcel, is al groen van het eerste uur. Hij komt zoveel mogelijk op de fiets en vervoert zijn apparatuur hiermee in een eigen gemaakt krat. Batterijen zijn altijd oplaadbaar. “Dat kan nu ook makkelijk, want in tegenstelling tot vroeger hoef ik daarmee niet meer vaak te wisselen omdat de batterijen snel leeglopen. Opladen is s ‘avonds thuis een standaardhandeling.”
Luister hier naar het hele interview met Marcel:
De cameraman draait zoveel mogelijk met LED of met available light. Scheelt ook weer in tijd om de set draaiklaar te maken. En op de breakdown vergadering is iedereen gevraagd om ook zo duurzaam mogelijk hun bijdrage te leveren.
Marjon, de Uitvoerend Producent, is goudeerlijk en zegt dat ze zich toch wel vergist hebben in de tijd die eigenlijk nodig is om zo’n serie goed voor te bereiden. Dat is echt een les. Het aantal mensen op de set is ook iets groter vergeleken met de eerste draaidag. Sommige crewleden hadden een dubbelfunctie en dat bleek niet te combineren te zijn. Dan is wachten duurder dan een extra persoon op de set. Zo is de set dresser nu een aparte functie en wordt die niet meer gecombineerd met het data handlen. En een extra persoon productie op de set bleek ook noodzakelijk. Bij zo’n lang draaischema moet de productieleider ook nog teveel op kantoor voorbereiden om het zelf te doen.
De sfeer op de set is geconcentreerd en goed. Inmiddels draait er een geoliede trein, en is de chaos van de eerste weken verleden tijd. Dat is dan weer een voordeel van zo’n lange draaitijd. Een punt waar men heeft moeten bijstellen is de te optimistische gedachte dat de cast gewoon in eigen kleding voor de camera kon. Een stylist bleek geen luxe te zijn. Natuurlijk werd er wél gekeken naar gebruikte kleding en hoefde niet alles nieuw gekocht te worden.
Een laatste vraag aan Marjon voordat wij de set weer verlaten gaat over wat ze bij een volgende serie anders zou doen. Is het mogelijk dan nog een stap extra te doen? Het antwoord is: “Ja, kan zeker, dan zou ik wel eerder beginnen. Dan is er meer tijd om nog slimmer te combineren. Nu hebben we echt de mazzel gehad om als hoofdlocatie het huis van deze geweldige cateraar te vinden. Dat is een kadootje geweest. En dan zou ik weer graag op weg geholpen worden door Green Film Making. Ik heb zelf niet steeds tijd om de research te doen naar slimmere materialen en middelen en het werkt echt stimulerend voor ons om dat via jou te krijgen.”
Met deze veer op mijn hoed stap ik de deur uit. Was heerlijk om weer even op de set te kunnen staan. Zo leuk om te weten dat er bij deze productie zoveel gelukt is. Nu, begin 2020, is de montage inmiddels helemaal afgerond en is het wachten op een time slot bij NPO3. We kijken er naar uit!!
Luister hier naar het hele interview met UP Marjon:
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.